çünkü birinin kutsal
heykeliydi kırılan…
işte bu yüzden
simit kokusunun
uzağına düştü martılar
hücresinde
ışıksız büyüyen
çocuklar kadar
umutsuzdular
inatçı karanlıkta
biriken özlem
kızılca kıyamet
masallar okudu
parmaklarına demirin
gül gibi çıplak
ve tutsak bir mor
dışarıda sular
bir yer ki ;
en çok hüzün yakışıyor
dudağına çocuğun
ve ışık
ve renk
geceye yazılan
uzun soluklu
bir mavi gözleri
deniz
derin
not düştü
duvara.
azime akbaş yazıcı